drunksafari.com

Beste lezers, hier weer een berichtje van mij uit Kenia.
Je zal je vast afvragen waarom mijn verhaal zo heet. Maar daar kom je pas achter aan het einde van het verhaal. Het heeft te maken met wat ik gister heb mee gemaakt. Het verhaal overlapt misschien een beetje met mijn andere. Dit omdat ik dat andere verhaal even snel had getypt terwijl ik er nog een in word had staan.

Zaterdag 30 juni:

Vandaag werd ik vroeg wakker in de ochtend. Ik had een wekker gezet maar wist niet of dat Keniaanse tijd was of Nederlandse tijd. Dus moest ik dat even gaan vragen. Toen ik wakker was en mijn kamer bij daglicht zag, schrok ik een beetje. De kamer zag eruit als een kamer uit saw, overal bloedvlekken en dode beesten. Dat bloed was van die beesten maar toch wel erg vies. Toen ik aan de ontbijt tafel zat kwam Meg langs. Dit is de zus van Ann en ze is ook van het reisbureau. Ze zei dat ik geen dag langer hier bleef omdat ik te eenzaam was en omdat het makkelijker was met het wegbrengen naar de bus morgen. We zouden zo meteen uit checken en ik zou bij haar slapen. Echt super aardig maar ik was wel verbaasd. Ik ging toch zelf alleen naar Kenia? Dan had ik iemand mee moeten nemen… Maar goed. Zo gezegd zo gedaan en ik pakte mijn koffers. De taxi bracht ons naar een mooi huis op een beveiligde compound. Daar kreeg ik een eigen kamer. Meteen gingen we weer weg want we moesten naar de stad. Meg had besloten dat ik vandaag met haar mee ging. Ik vond het allemaal prima, ik had toch niks gepland. We stapte weer in de taxi. Onderweg zag ik gewoon midden in Nairobi Marabu’s die lelijke vogels die ze in de Beekse Bergen ook hebben. Echt wel raar want dat had ik de vorige keer niet gezien. We gingen naar het kantoor van Call of Africa waar ik mocht computeren. Helaas was de computer blijven hangen dus ging dat niet. Meg moest namelijk nog wat werk doen. Eerst zijn we toen om een Keniaanse simkaart gegaan. Dat was heel makkelijk want in het gebouw waar Call of Africa zit, zitten een hele hoop winkels en bureau’s. Toevallig naast het kantoor van Meg was dus een shop voor safaricom. Dus wij een kaart halen, wat denk je nog geen euro voor een nummer. Daar kunnen ze in Nederland nog een voorbeeld aan nemen. Gelijk ook maar geld er op gezet zodat ik kon bellen en sms’en. Ook moest ik geld hebben, ik had wel wat shillingen maar niet genoeg om alles te betalen dus gingen we even naar de bank. De eerste pinautomaat deed het niet, maar gelukkig de tweede wel. Meg zei dat ik niet te veel moest pinnen omdat ik niet met te veel geld op zak moest gaan reizen. Dat deed dan ook maar niet. Het geld was binnen dus gingen we weer terug naar het kantoor. Daar ontmoeten ik nog iemand van het reisbureau waarvan ik de naam al weer vergeten ben. Hij moest voor mij een kaartje voor de bus regelen. Ik gaf hem geld en Meg stuurde hem weg.
Toen ik dat allemaal geregeld had stelde Meg voor om naar de Massai markt te gaan. Die is er alleen in het weekend en als ik met haar ging dan kon zij af dingen. Dat ging erg goed en we waren een goed team. Helaas kon ik niet heel veel kopen omdat, ik nog geld over moest houden voor het geval ik iets nodig had. Dat was wel jammer want ik kon nog wel veel meer uitgeven. Souvenirs waren ook binnen, nu nog even naar de Nakumatt om iets te eten te halen voor in de bus morgen, aangezien ik niks van iemand mag aannemen. Dat is gevaarlijk omdat ze er iets in kunnen doen waardoor je in slaap valt en dan beroven ze je. Dit is wat Meg mij vertelde dus ik dacht ik neem het zekere voor het onzekere. In Kenia weet je het maar nooit, voor je het weet sta je met een lekke band.
De inkopen waren gedaan en Meg moest nog wat werk doen. Nu kon ik wel achter de computer want die ene meneer had hem gemaakt. Daar kon ik iedereen op de hoogste stellen van mijn aankomst. Ook heb ik snel nog een verslag voor waarbenjij geschreven, dit was wel een andere verslag dan in mijn word bestand maar dat kon even niet anders. Op een gegeven moment liep het tegen lunch tijd en Meg vroeg of ik honger had. Ik zei dat ik wel wat lustte. Waarop ze vroeg of ik frietjes lekker vond. Daar zeg ik geen nee tegen. Dus belde ze iemand om te bestellen. Zo grappig. Het werd ongeveer een uur later bezorgd. Een groot pakket friet in een papier gewikkeld en in een zakje stukjes kip. Naja stukjes echt met de botten en pezen er nog aan. Wel heel lekker en vers. Maar voor een lunch voor mij veel te veel. Ik heb wel alle kip op gegeten maar de friet was echt te veel. In eerste instantie durfde ik dat niet te zeggen want dat leek me onbeleefd maar ik kon echt geen friet meer zien. Dus uiteindelijk aangegeven dat ik het super lekker vond maar dat het toch te veel was. Maar dat ik het niet weg wilde gooien omdat ik dat zonde vind en er zijn hier mensen die niks hebben.. Toevallig kwam net de schoonmaker binnen en die mocht mijn frietjes op eten, hij was blij als een kind. Na nog een tijdje te hebben gekletst buiten het kantoor, ( dat moest omdat het schoongemaakt werd.) gingen we terug naar huis. Ik ging lekker zitten en ontmoette de broer van Meg die tevens blind was. Heel apart want dat zag je niet aan hem. Hij had niet net als in Nederland andere ogen. Meg zei dat ze een dutje ging doen en over een uur terug kwam. Dat vond ik wel een heel goed idee dus zei ik dat ik dat ook deed. Helaas werd het bij mij iets alnger dan een uur en werd ik pas om half 7 wakker. Snel ging ik naar beneden en verontschuldigde me. Ze moest lachen en snapte wel dat ik moe was, van alle indrukken. Ondertussen was Meg druk aan het koken en ook thee aan het maken voor mij. Eerlijk gezegd houd ik niet zo van de thee met melk maar goed ik weiger het niet en het is nog wel te drinken. Ik vroeg of ik kon helpen maar dat hoefde natuurlijk niet. Rond een uurtje of acht was het tijd om te eten. Het werd kip in tomaten uien saus met chapati. Erg lekker maar je zit er ook erg snel vol van. Weer kon ik het niet op. Ik verontschuldigde me want de chapati was me toch te veel. Onder tussen was de man van Ann thuis gekomen. Ann zelf zit in het buitenland maar haar man was er nog wel. Ze wonen in dat huis met z’n vieren. Hij vroeg wat kleine dingen uit interesse en ging daarna verder met zijn werk. Meg vroeg of ik wilde douchen. Dat sloeg ik niet af want ik verlangde er al bijna naar. In Jupiter had ik de kans niet gevonden om te douchen. Heerlijk was het een echte warme en harde douche! Ik knapte er echt van op. Ik ging nog even naar beneden om te vragen of ik nog wat kon doen, zoals de afwas. Maar als gast kan dat natuurlijk niet. Tevens werd ik naar bed gestuurd. Ze zei dat ik moest gaan rusten omdat het een vermoeiende reis werd. Ik wenste haar welterusten en ging naar mijn kamer. Daar heb ik ervoor gezorgd dat alles weer was ingepakt en toen ging ik lezen. Maar ik kon niet slapen. Ik hoorde te veel geluiden en toen ik bijna sliep werd ik verrast. Het was geen aangename verrassing helaas.. Rond mijn hoofd hoorde ik ineens zzzzzzz.. En ja hoor daar was hij dan de mug! Ik kon hem steeds niet vinden en ook niet doodslaan tegen de muur. Het werd een lange nacht. Ik heb geen oog dichtgedaan en ik ben helemaal lek gestoken. Meg had namelijk het raam en de deur dichtgehouden en zei dat er geen muggen waren. Helaas wel. Uiteindelijk had ik hem te pakken. Ik had al geprobeerd te slapen met oordoppen en muziek in maar dat werkte niet. Ineens zag ik hem en sloeg. In bed dus dat was dan weer jammer, maar goed hij was dood. Dus ik muziek uit en ik dacht ( het was toen vier uur) eindelijk kan ik nog twee uurtje slapen. Maar nee hoor, de mug had twee vrienden meegenomen. Dus weer muziek in en proberen. Maar ik kon geen oog dicht doen, het was een lange en zware nacht maar goed ik liet niks merken.

Zondag 1 july:


Om zes uur werd ik geroepen en was het tijd om me aan te kleden en klaar te maken. Ik kreeg mandazi als ontbijt samen met die heerlijke thee. Mandazi is een soort oliebol. Kun je nagaan om half 7 in de ochtend aan de oliebollen. Ik werd er best wel misselijk van dus zei dat ik in de ochtend niet veel at en of ik het niet mee kon nemen in de bus. Dat was gelukkig goed. Zo gezegd zo gedaan en samen met wat chapati in een zakje kreeg ik het eten mee.
Toen was het wachten op de taxi. Die veel te laat was. Meg werd er zenuwachtig van en belde hem vier keer. Uiteindelijk kwam hij en waren we net op tijd bij de bus. Normaal moet je er een half uur van te voren zijn maar ja ik ben een Mzungu dus dat maakte niet uit. De bus was half leeg waar ik niks van merkte aangezien er toch iemand naast me zat. Ik dacht als de bus toch half leeg is waarom ga je dan niet ergens anders zitten. Ik heb namelijk maar een paar woorden gewisseld met deze meneer aangezien hij de rest van de rit sliep. Ik wilde natuurlijk alles zien. Dus ik heb amper geslapen. Onderweg zag ik de lokale marktjes, de thee plantages, de mooie natuur en een aantal herten. Helaas reed de bus te snel om foto’s te maken en stoppen daar deden ze niet aan. Behalve dan een kleine plaspauze. Waar ik dus echt niet aan mee deed aangezien die ‘wc’s’ ( een gat in de grond) erg smerig zijn. Wel kon ik even snel een kaartje kopen voor mijn telefoon. Want met dat gebel en gesms naar Nederland was mijn tegoed al op. De reis verliep goed, al was het wel een lange zit. Bijna even lang als de vliegreis! Het einde was al helemaal erg! Er was namelijk een nieuwe weg aangelegd, je zou denken geweldig toch. Maar helaas mochten we er nog niet op rijden. Dus reden we op een B-weg, een zandweg vol gaten, kuilen en stenen. Niet heel prettig om daar te rijden. Vooral als je een heleboel auto’s, vrachtwagens en matatu’s langs de weg ziet staan met een platte band. Ik vreesde al bijna voor het ergste maar gelukkig kwamen wij er heel uit. Na de lange reis kwam ik dan eindelijk aan in Kisumu. Sammy de tuktuk driver die ik al kende kwam me ophalen en bracht me naar mijn hotel. Ik was zo moe dat ik een kamer boekte en daar gelijk heen ging. Daar heb ik even gerelaxt en me opgefrist. Dat voelde erg goed. Wel was ik vergeten dat ik korting zou krijgen voor mijn verblijf hier. Dus ging ik dat eerst maar even regelen en ja hoor ik kreeg 10 procent korting. Dat is natuurlijk altijd mooi mee genomen.
Wat ik eerst maar ging doen was wat te drinken halen bij de winkel. Sammy bracht me daar naartoe. Dat vond ik wel belangrijk want ik zit hier toch wel wat afgezonderd. Maar dat is verder niet erg.
Die avond moest ik wel nog eten, ik heb me laten vertellen dat het eten hier niet zo goed was dus besloot ik naar the duke of breeze te gaan. Een restaurant/bar boven op het dak van een hoog gebouw. Vanuit daar kan je over heel de stad kijken. Het hotel en het restaurant is ook van Nederlanders dus dat is ook wel fijn. Er komen daar veel backpackers en vrijwilligers dus een goede kans om mensen te leren kennen. Dat gebeurde al na een minuut. Alleen was het niet degene die ik wilde spreken.
Ik ging aan een tafel zitten en meteen kwam er een Indiër vragen of hij er bij mocht zitten, voor ik iets kon zeggen zat hij al. Hij bleef maar praten en praten. Over zijn leven en hij gaf me tips om een goed mens te zijn en blablabla. Op een gegeven moment ging hij even zijn drinken halen bij zijn vrienden. Ik had tijdens het gesprek een ander gesprek opgevangen wat in het Nederlands was. Ik dacht dit is mijn kans en ik zei tegen het Nederlandse stel wat daar zat dat ik niet van hem afkwam. Ze begonnen te lachen en nodigde me uit om bij hun te komen zitten. Dat was mijn redding. Het werd een hele gezellige avond en we hebben ook nog voetbal gekeken. Met een hele hoop Spanjaarden. Dus het werd een groot feest. Ook een Spanjaard was naast me komen zitten en we hebben wat gepraat. Echt een hele leuke kans om mensen te ontmoeten. Na de wedstrijd werd ik weer veilig thuisgebracht door Sammy. Eindelijk ging ik slapen heerlijk in een koele kamer!

Maandag 2 juli.

Zo het is alweer maandag over drie weken ga ik al naar huis. Maar daar denk ik nog niet echt aan. Ik wil nog zoveel doen! Vandaag begon ik lekker relaxed aan het zwembad. Beetje in de zon liggen en baantjes zwemmen. Later belde ik Millicent op mijn coach van twee jaar geleden. Ze was erg enthousiast en kwam meteen naar me toe samen met haar man. We hebben gezellig wat gepraat en later hebben zei me naar de bank gebracht. Helaas was mijn geld alweer op. Maar eenmaal bij de bank aangekomen deed hij het niet. Dat was een beetje jammer. Maar ja hakuna matata. Het was bij een supermarkt dus haalde Milli en ik nog wat dingen. Voor mij was het tijd om te lunchen want ik had wel trek. Alleen daar deden hun niet aan dus zei gingen naar huis en ik lunchte bij het restaurant van de Tuskys ( de supermarkt) Sammy kwam me vervolgens weer op halen en ik besloot dat ik een tas nodig had. Dus op naar de Massai markt. Ik heb zelf een stof uitgezocht en er wordt nu een tas voor mij gemaakt. Dat vind ik leuker dan een tas kopen die ik niet helemaal leuk vind. Ook moesten we nog een cadeautje halen voor Benson onze oude bewaker. Hij zou me aan het eind van de middag opzoeken. Dus samen met Sammy heb ik boter, bloem, suiker en zeep gekocht. Ik besloot Sammy hetzelfde te geven, dat vond ik wel zo eerlijk.
Thuis heb ik wat gerelaxt en gewacht op Benson. Het was leuk om hem weer te zien en erg gezellig. Ik was toen wel heel moe van alle indrukken dus tijdens het lezen ben ik in slaap gevallen en pas om half 8 wakker geworden. Ik had erg veel honger dus belde Sammy om me naar de Duke te brengen. Daar ontmoette ik de Spanjaard en hij vroeg of ik met hem wilde eten. Een beetje gezelschap kan nooit kwaad als je alleen bent dus we aten samen wat. Het was erg gezellig en we praatte over zijn school en de mijne, heel interessant. Hij ging op tijd weer weg want hij moest stage lopen. Ik was best wel moe maar besloot nog een drankje te doen, alleen. Toen ik naar de bar liep voor de rekening sprak een Engelsman me aan. Hij werkte voor het rode kruis en was een half jaar hier en dan een half jaar in Engeland. We hebben twee uur lang gepraat echt super gezellig. We kwamen wel op hele rare dingen uit. Vandaar ook de titel van mijn verslag. Drunksafari.com. We kwamen op dronken olifanten door de Amarula die ik dronk. En van daaruit kwamen we op dronken dieren die we dan zouden filmen en op een website zetten. Echt het gesprek was hilarisch en super gezellig. Het gesprek ging dan weer nergens over en dan was het weer serieus, echt super grappig. Wat ik ook gaaf vond was dat hij werkte voor het rode kruis en dat zijn vriendin werkte voor artsen zonder grenzen. Echt gaaf dat je beide in hetzelfde geïnteresseerd bent en dat je op die manier hetzelfde kan doen.
Uiteindelijk werd het zo laat dat de bar dichtging. Ik belde Sammy op en Sam de Engelsman bracht me naar beneden. Zijn groep van het rode kruis gaat ook op safari en misschien is er een kans dat ik met hen mee kan. Dat zou natuurlijk hartstikke leuk zijn. Maar ik ben bang dat zij dit weekend al gaan en dan ben ik in Rangala. Maar goed, gezellig was het wel. En zo ontmoet ik steeds nieuwe mensen en heb ik het erg naar mijn zin!