5 dagen zonder internet!

Vrijdag 6 juli:
Hier weer een verslagje van mij. Na dus vijf dagen zonder internet. Voor mij niet echt een ramp maar ik kon natuurlijk geen verslagen plaatsen. Dus vandaar dit hele lange verslag. Ik hoop dat jullie het met plezier zullen lezen.

De rooftop bar. Jaja het was mijn avondje wel. Ik kwam s avonds in de lobby van mijn hotel een oudere man tegen die uit de US kwam. Hij was hier op bezoek bij vrienden en had in de avond niet echt iets te doen. Dat vond ik wel zielig dus ik vroeg of hij mee wilde naar de rooftop. Dat leek hem wel gezellig. Daar kwam ik de meiden van het Kellebeek tegen samen met Adriënne, ik heb even kennis gemaakt maar niet veel kunnen praten omdat ik een gast bij had. Dat was wel jammer maar ik ben nog niet weg dus er komen nog genoeg dagen om te praten.
Samen met mijn gast heb ik gepraat en gegeten. Daarna begon een soort disco, waar ik Floor en Jordi tegen kwam dus we gingen bij elkaar zitten. Het werd echt een hele gezellige avond. Uiteindelijk ging mijn gast terug en Jordi ging ook naar bed. Dus bleven Floor en ik als echte diehards over. Het was erg gezellig en we hebben lekker kunnen dansen. Daar kreeg ik allemaal complimenten over vooral van een afrikaan. Die maar bleef zeggen dat ik zo goed kon dansen en mijn handen vast pakte. Ik zei dat hij wist dat ik een vriend had en dat ik liever alleen dans. Dat was meteen goed. Het was een leuke avond en rond half twee werden we weer terug in ons hotel afgezet. Rond twee uur ging ik slapen wat misschien niet mijn slimste idee was.

Zaterdag 7 juli:

Vandaag moest ik vroeg op en dat viel niet echt mee na een avondje stappen. Ik moest op tijd zijn voor de bus want ik ging naar Rangala. Nou de wegen hier zijn wel verandert! Dat bedoel ik dan ook niet positief, ze zijn vele malen slechter dan twee jaar geleden en de reis was daarom ook heel erg vermoeiend. Eenmaal in Rangala belde ik Mildred op omdat we haar dochter gingen bezoeken. Het was de bedoeling dacht ik dat ik haar zou ontmoeten in Rangala in plaats daar van moest ik langs de weg richting Ugunja lopen om zo naar haar nieuwe huis te gaan. Haar huis is nu veel groter en mooier. Echt wel een vooruitgang. Na thee met een boterham werd de motorbike gebeld. Ik ben namelijk geen voorstander van de Matatu omdat die erg gevaarlijk zijn. Er gebeuren vaak ongelukken mee met dodelijke afloop dus mijn voorkeur ging uit naar de motor. Wel duurder maar toch fijner.
Nou op naar Sega waar de school van Jecinter staat. Het was best een lange reis maar wel heel leuk en mooi om alles te zien. Natuurlijk moesten er onderweg nog boodschappen worden gedaan want we konden niet met lege handen aankomen. Daar ging weer een deel van mijn geld. Maar goed. Het was heel leuk om Jecinter weer te zien. Ze is erg gegroeid maar niet heel erg veranderd. Echt heel fijn haar weer te zien. We hebben wat gedronken en gepraat. Ook nog wat foto’s gemaakt. Later kwam Jecinter er mee dat ze geen school schoenen had en of ik die niet even kon kopen. Natuurlijk zei ik geen nee dus gingen we naar de winkel voor schoenen. Jecinter kon niet mee want die mag niet van het terrein af. Helaas geen schoenen gevonden wel chapati die we naar binnen moesten smokkelen want bereid eten mag eigenlijk niet. Daarna was het tijd om afscheid te nemen. Wij gingen weer op weg met de motor om in Uganja schoenen te gaan kopen. Die vonden we in de vierde winkel en daarbij nog wat spullen. Mildred vertelde me op dat moment dat ik niet bij haar kon slapen omdat het niet veilig genoeg was. Beetje raar maar goed dan niet.
Ik wilde mijn plekje in de Accacia wel alvast veilig stellen dus gingen we naar het loket. Er werd mij verteld dat het op zondag niet druk was en dat ik gewoon moest komen. Om kwart voor 9 moest ik er zijn want dan was ik er op tijd voor de bus van 9 uur. Oke dat was dan geregeld. Op naar Mildred’s huis om mijn spullen op te halen. Nog even wat gedronken en een kuikentje gekroeld. Die waren van Mildred en ik wilde er zo graag een vast houden, dat werd natuurlijk meteen geregeld. Nou mijn knuffelsessie gingen we weer met zijn drieen op de motor om mij af te zetten in het Kamunja hotel. Mildred stond er namelijjk op dat ze mee ging. Na al dat heen en weer gereis was ik erg moe geworden, het was dan ook wel fijn om even tot mezelf te komen in het hotel. Lekker douchen en daarna voor Keniaanse tijd vroeg eten. Ik had honger en ik was moe dus dacht ik, ik eet vroeg dan kan ik ook vroeg naar bed. Dat heb ik ook gedaan na het eten ben ik in mijn bedje gaan liggen en na wat tv gekeken te hebben viel ik al gauw in slaap.

Zondag 8 juli.

Het is alweer een week geleden dat ik op weg ging van Nairobi naar Kisumu met de bus. En op die zelfde dag was het weer tijd voor de bus maar nu van Ugunja naar Kisumu. Ik moest om kwart voor 9 bij het loket staan dus had ik dezelfde driver als de dag ervoor gebeld en die was netjes op tijd. Dus ik was ook netjes op tijd voor de bus. Maar eenmaal bij het loket aangekomen bleek dat de bus van 9 uur niet meer kwam. Er werden steeds andere redenen genoemd maar het kwam er op neer dat ik moest wachten op de volgende. Gelukkig had ik mijn boek bij dus ik nestelde me lekker met mijn boek op een bankje. Ondertussen zat ik stiekem mensen te kijken en gebeurtenissen. Want in zo’n klein dorpje zie je veel. Op een gegeven moment kwamen op het bankje tegen over mij twee kinderen zitten. Twee broertjes strak in het pak voor de zondag. Dat alleen al is erg grappig om te zien maar het werd nog leuker aangezien de oudste ik schat een jaar of zes een kip bij had. Poten vastgebonden en hup levend nam hij het arme beestje mee. Het was wel heel leuk om te zien hoe hij met moeite de kip in bedwang kon houden.
Na anderhalf uur gewacht te hebben stonden ineens alle mensen die aan het wachten was, een aardige meneer was zo aardig om in het Engels te zeggen dat de bus er aan kwam. Als gene die het langst had gewacht kon ik zo ongeveer als laatste instappen en werd ik door de persoon die nog achter mij kwam zowat naar binnen geduwd. Ik had de neiging om te zeggen pole pole, mos mos, maar ik deed het niet. Wel had ik nog een mooi plekje aan het raam kunnen bemachtigen. Wat ik altijd wel leuk vind, omdat ik dan de omgeving kan zien, die hier prachtig is. Het waren dit keer drie plaatsen naast elkaar aan de ene kant en aan de andere twee, in deze bus had ik nog nooit gezeten maar het voordeel was dat ik de eerste twee dorpjes niemand direct naast me had zitten waardoor ik ruimte had. Daarna kwam er wel iemand naast me zitten maar gelukkig iemand die normaal rook en niet dik was. Af en toe dutte ik tijdens de rit een beetje in en legde ik mijn hoofd op de hoofdsteun wat best gebruikelijk is. Nou ik zal je vertellen dat je dat dus niet moet doen want ik ben drie keer aan mijn haar getrokken. Niet expres maar het is niet fijn.
De weg was erg uitputtend, aangezien hij heel erg is verandert met twee jaar geleden. De gaten zijn niet normaal en je wordt de hele tijd door elkaar geschud en soms had ik het gevoel dat al mijn ingewanden in mijn keel zaten. Ik was dan ook blij dat ik er eindelijk was.
Tot mijn grote verbazing had Sammie geen tijd maar hij had Mike gestuurd. Na Sammie vind ik hem de beste driver en twee jaar geleden is hij ook mee geweest naar Lake Victoria. Dus het was erg leuk om hem weer eens te zien. Door hem werd ik naar Milimani resourt gebracht waar ik ineens geüpgrade werd naar de derde verdieping. Een hele luxe en mooie kamer. Dat was wel heel fijn om even uit te rusten. Vandaag zou ik gaan zwemmen met Sylvia een oud collega van de golden elites school. Ze reageerde alleen niet op mijn smsje dus dan niet. Ik ging even in bed liggen want ik was echt niet lekker. Iedereen zei dat het van de reis kwam en dat is nogal logisch want het is niet normaal hoe je daar door elkaar geschud wordt.
Uiteindelijk was ik echt in slaap gevallen en werd ik wakker gebeld door Sylvia om half 4. Ik had echt koppijn dus ik nam niet op en liet het even gaan. Ik viel weer in slaap en om half 5 had ik een paar gemiste oproepen en twee smsjes van Sylvia. Dus belde ik terug. Ze zei dat ze het de druk had en dus nu niet kon. Dat vond ik echt niet leuk want ik was speciaal voor haar eerder terug gekomen uit Rangala en het is de enige zondag dat ik nog in Kisumu ben. Maar goed ik zei dat we nog wel een avond af konden spreken ofzo. Ach het is typisch Kenia en ik maak me er niet te druk om. Na nog wat extra geslapen te hebben ben ik toch nog even naar de Duke of Breeze gegaan. Het ging toen ook wel weer. Daar heb ik een hele onverwachte en gezellige avond met Adrienne gehad. We hebben lekker gekletst en ik heb heel even mijn e-mail kunnen checken via haar dongel. Aangezien er iets mis is met mijn laptop want ik kan geen internet krijgen terwijl andere het wel kunnen. Maar goed ik heb geen zin om me druk te maken, ik ben immers op vakantie.

Maandag 9 juli

Over precies twee weken ben ik al weer in Nederland. Ik moet er niet aan denken, ik heb het zo naar mijn zin. Dus ik sta er maar niet te veel bij stil. Vandaag ging ik een beetje op tijd uit bed om mijn spullen te pakken want de grote verhuizing is aangebroken. Ik ga naar “huis”. Of terwijl Panda’s Paradise waar ik twee jaar geleden ook verbleef. Na mijn spullen af gedropt te hebben in de Canadian room ben ik meteen op pad gegaan met Adrienne. Ze ging Luo boeken kopen omdat ze de taal serieus wil leren. Ook had ze me een boekje laten zien waar de basis dingen in Luo in staan. Ik had twee jaar geleden een boekje van Kiswahili gekocht en vond dit echt super gaaf omdat Luo de streektaal is die bijna iedereen spreekt. Vanaf de Duke of Breeze liepen wee de straat in en in een steegje zat een klein winkeltje waar ze van alles verkochten. Het was tevens de enige boekenwinkel waar ze deze boeken verkopen en zelf was ik er nooit achter gekomen. Na de boekjes gekocht te hebben zei ik dat ik wel eens een universiteit wilde zien omdat ik zelf ook student ben.
Samen met Adrienne ben ik naar de universiteit van Nairobi gegaan, dit is natuurlijk de dependance. Helaas gingen ze net verbouwen dus werden er geen lessen gegeven maar we mochten wel rondkijken. Een bewaker gaf ons zelfs een soort rondleiding. Erg interessant. Ik heb ook scripties in mogen kijken en op het eind heb ik nog met een studente gepraat. Zij was bijna klaar met haar opleiding en was aan de computer een soort scriptie aan het schrijven. Erg interessant. Vooral het grote verschil dat hier een opleiding maar twee jaar duurt. Daarna kunnen ze in principe gaan werken maar omdat er weinig banen zijn gaan ze vaak nog een bachelor doen.
Onverwachts echt een heel leuk bezoek en ook erg interessant. Nu zou ik eigenlijk nog wel eens een echte les willen zien maar wie weet wat deze weken me nog brengen.
De tijd vloog voorbij en voor we het wisten was het wel tijd om te lunchen dus dat hebben we dan ook samen bij the Duke of Breeze gedaan. Erg gezellig. Daarna op ons gemak nog naar de Nakumatt om boodschappen te doen. Ik heb nu namelijk geen restaurant meer beneden en moet ook mijn eigen ontbijt maken dus dan moet er wel iets te eten zijn natuurlijk. Na ongeveer dezelfde tijd waren we klaar en besloten nog even lekker wat te drinken. Echt onverwacht een hele leuk dag gehad. Vooral dat we veel hebben gedaan maar wel echt alles op Keniaans tempo.
Toen lekker “thuis” komen. Wat toch meer tegen viel dan verwacht. Het was erg gek eigenlijk om hier weer te zijn en nu alleen. Dat riep toch wel gemengde gevoelens op. Ook als je de groep die er nu zit, hoort praten met elkaar. Dat was even lastig. Toen hett internet het niet bleek te doen vond ik dat ook wel een domper. Ik had al best lang geen internet dus wilde eigenlijk wel weer even ongestoord surfen op het internet maar helaas. Toen bleek er ook geen wc papier te zijn, dat was ik even vergeten dus kon ik weer naar de winkel om dat te halen. Ik was best wel moe en toen ik daar ook nog in de spits terecht kwam was voor mij het vervelende gevoel compleet. Eindelijk “thuis” dacht ik rustig naar de wc te kunnen. Dat ging ook prima, tot dat bleek dat mijn wc niet meer doorspoelde. Ik was er echt klaar mee en belde Sammy om me naar de Duke of Breeze te brengen. Ik hoopte daar te kunnen internetten maar ook dat ging niet. Gelukkig kwamen Floor en Jordi later langs en was het erg gezellig. Toen ik weg wilde gaan was Sam er weer waar ik de week ervoor mee was doorgezakt. Dus dat wilde hij ook nu weer doen, maar nu met zijn vrienden erbij. Het was erg grappig en gezellig. En blijkbaar deed ik een soort spel dat Amerikanen heet en daarbij betalen de Amerikanen. Ik vind het prima een hele avond gratis drinken. Ik had helaas niet gewonnen want ik had het minste gedronken. Ik heb ook voor het eerst iets nieuws gezien en het heet een Jägerbom. Dan doen ze Jägermeister met Redbull bij elkaar. Heel apart maar wel lekker. Het was me dus weer het avondje wel en ik heb me weer eens prima vermaakt.

Dinsdag 10 juli:

Ai tjah gisteren was een leuke avond om mee te beginnen. Alleen was ik even vergeten dat je van alcohol een kater kan krijgen. Oeps niet heel handig. Maar goed het is vakantie. Ik had eigenlijk met Sammy om tien uur afgesproken om naar zijn kindje te gaan kijken. Maar ik heb hem gebeld of het wat later kon. Gelukkig kon dat. Dus kon ik op mijn gemakje doen en rustig wakker worden. Daarna heb ik ook nog even gewassen. Dat kon ik in het hotel niet echt dus vond ik het wel fijn dat het hier wel kon.
Sammy kwam zo als gewoonlijk weer eens te laat maar goed voor mij maakte het niet uit zo kon de hoofdpijn wat zakken. Haha. Op weg naar Sammy heb ik toch nog even kleertjes gekocht. Ik wilde hem eigenlijk niks geven omdat ik dat al had gedaan maar ik vond het toch wel gepast. Hij mocht ze zelf uit zoeken. Ook heb ik alvast kleertjes gekocht voor het kindje van George dat is de tuinman op Panda’s en hij heeft zijn kindje naar Ineke vernoemd dus daar ga ik zondag nog langs. Na het shoppen gingen we op weg naar het huis van Sammy, het is zoals de meeste huizen die ik gezien heb niet zo groot en in principe een kamer. Maar goed om te doen. Zijn kindje was echt super schattig. Ik werd er meteen verliefd op. Samen met hem heb ik in de tuktuk gezeten want op een of andere manier vond hij dat super gaaf. Echt heel lief om te zien. Na dat we wat gedronken hadden en ik heel veel foto’s gezien had, waaronder een van mezelf. Maakte we nog wat foto’s ook een van zijn nieuwe kleren die te groot waren. Maar beter te groot dan te klein. Andrew was namelijk erg moe en viel bijna in slaap. Dus het was tijd om naar huis te gaan voor mij. Daar ging ik wachten tot de monteur kwam om mijn internet te maken. Die zou er om vijf uur wel zijn. Ik had namelijk herhaaldelijk gezegd dat ik een afspraak had dus dat ik om zes uur uiterlijk weg moest. Wat denk je komt de monteur om zes uur eens aankakken. Nou snel op naar mijn laptop dacht ik. Twee mensen van panda’s moesten ook mee kijken waardoor er drie naar zweet stinkende mannen in mijn kamer stonden. De meneer snapte er niks van en sowieso moest ik alles vertalen. Niks hielp dus moesten we naar zijn “kantoor” niet groter als een normale wc bij ons met heel erg veel troep. En een computer en een router. Nou ik had het er allemaal niet op, maar gelukkig ging George mee om me te helpen. Ik was erg chagrijnig en liet dit ook merken. Ik zei drie keer dat hij er maar mee moest stoppen en dat ik wel naar Nederland zou bellen. Maar hij ging door. Uiteindelijk na twee uur was hij zover dat het internet het weer deed. Hij had dat ook in een half uur kunnen doen maar goed. Toen vroeg die grapjas 2500 shilling. Dus lachte ik hem recht in zijn gezicht uit en vertelde hem dat bij een ander het 500 had gekost. Toen zei hij iets wat ik goed kon gebruiken: mijn minimum is 1000 shilling. Oke zei ik dan krijg je 1000 shilling, nee zei hij doe er 500 honderd bij. Hij hing een of ander zielig verhaal op en ik werd echt boos. Ik zei dat ik bijna van mijn stokje ging omdat ik zo’n honger had. Daarna zei ik dat hij een uur te laat was dat ik nu twee en een half uur te laat was op mijn afspraak en dat hij er te lang over had gedaan. Ik gaf hem 1000 shilling en liep gewoon weg. Ik ben nog nooit zo boos geweest op een Keniaan maar zijn houding beviel me echt niet en ik had het echt met hem gehad. Ik werd natuurlijk gevolgd door George en samen gingen we naar Panda’s. Hij vond dat ik goed gehandeld had.
Gezellig met z’n drieën op de motor naar Panda’s daar aangekomen vertelde die grapjas van een chauffeur dat ik 200 shilling moest betalen! Ik had het zwaar gehad dus ook deze man kreeg de wind van voren. Ik zei dat hij gek was en dat ik voor de tuktuk waar we me z’n drieën in zaten maar 100 had betaald. Nee zei hij en hij ging zeuren. Hij liet me ook niet gaand dus ik gaf hem 150 en liep boos weg nog na roepend dat iedereen hier gek was geworden.
Sammie had ik onder tussen al gebeld dus die was er gelukkig zo. Ik had nog wel aan george beloofd dat ik hem thuis af zou zetten omdat hij zolang op mij had gewacht en omdat het nu donker was. Ik had al snel spijt van mijn voorstel want de weg naar zijn huis was echt zooooooooo slecht. Dat was echt de slechtste weg die ik ooit heb gezien. Het sloeg echt alles. Ik had daarbij ook nog honger dus ik werd niet heel vrolijk van de reis. De tuktuk hing gewoon helemaal scheef en ik had het gevoel dat ik er uit ging vallen. Dit gebeurde net niet. Ik zei trouwens net weg, maar ik geloof niet dat het echt onder weg valt. Maar goed eenmaal uit zijn wijk zegt Sammie dood leuk, ik had jou eigenlijk beter eerst af kunnen zetten en daarna George. Dus ik dacht goh zou je denken. Maar gelukkig waren we snel bij het lokale restaurant waar ik had afgesproken met Floor en Jordi. We gingen ook lokale dingen eten zoals geroosterde geit wat echt delicatesse is. En ook iets met aardappelen maar ik weet niet wat dat was. Het was op zich wel heel lekker maar ik denk door mijn reis dat het niet goed viel en ik werd ook al gauw misselijk. Dat gevoel ging ook helaas niet meer weg. Dus op de weg terug heb ik me gelijk bij panda’s af laten zetten.

Woensdag 11 juli

Vandaag voor het eerst deze vakantie geen wekker! Wat is dat lekker. Ik had ook verwacht dat ik wel wakker zou worden van iets maar dat was niet het geval en ik heb geslapen tot elf uur. Heerlijk uitgerust was ik daarna. Na een rustig ontbijtje besloot ik om een keer een wandeling te maken. Dus ik ging op pad naar de Tuskey’s een winkel die aan deze straat ligt. Ik denk dat het ongeveer net zo ver is van mijn ouders huis naar de stad. (voor de mensen die weten hoe ver dat is. )
Het was een fijne wandeling met veel Keniaanse taferelen. Heel leuk. En natuurlijk werd er tien keer aan mij gevraagd of ik een lift wilde want het is nogal raar als een mzungu alleen gaat lopen. Onderweg nog wel ergens mijn enkel open gehaald maar dat is hier niet gek als je ziet hoe de wegen er uit zien. Een stoep is er namelijk meestal niet echt. Maar goed dat geeft verder niks. Bij de Tuskey’s heb ik even lekker geluncht. En daarna langs de achter in gang naar de lokale markt geweest. Daar heb ik twee kanga’s (doeken) gekocht. Wat later bleek voor te veel geld helaas. Maar goed wat is nou 350 shilling. Maar goed toen wilde ik eerst weer terug lopen maar bedacht me bij Tuskey’s en ging voor 40 shilling op een fiets terug. Dat is gewoon nog minder dan 40 cent. Thuis was het al best laat en heb ik mijn was aan Jane gegeven. Kleine dingen doe ik wel zelf maar ik had geen zin om alles zelf te doen en zo kan ze geld verdienen. Ik heb voor haar nog steeds niet echt een idee wat voor werk ik haar kan aanbieden. Ik wil echt graag dat ze weer werk heeft en dat wil ze zelf ook. Dus als iemand nog ideeën heeft!?
Dat was weer een heel lang verslag. Maar dat kwam door het gebrek aan internet dus sorry hiervoor. Morgen ga ik nog een dag naar Rangala op en neer en vrijdag op safari waar ik allebei heel erg veel zin in heb!

Bedankt voor alle lieve reacties. Dat helpt me wel om meer te plaatsen.