Hakuna Matata

Hier ben ik weer met een nieuw reisverslag! Ik ben er nu al weer bijna een week! En ik heb weer veel meegemaakt.

Dinsdag 3 juli:
Vanochtend werd ik wakker en dacht ik, ik wil mijn bed niet verlaten. Maar helaas als ik wil ontbijten dan moet ik er voor half 10 zijn. Dus toch maar uit bed gerold. Na mijn ontbijt ben ik lekker terug gaan liggen. Ik was werkelijk veel te moe. Na de ochtend gerelaxt te hebben, heb ik Jane, de vrouw die wij ondersteunen gebeld en afgesproken dat ik haar zou ontmoeten. Samen met Sammy heb ik eerst wat cadeautjes voor haar gekocht, zoals suiker, meel, zout, zeep om te wassen en zeep om zichzelf te wassen en limonade voor de kinderen. Na de boodschappen zijn we naar Jane gegaan. Ze woont in een wijk waar modder huizen staan en waar alleen zandwegen zijn. Met de tuktuk is dat best een heftige reis. Eenmaal aangekomen werd ik begroet door haar en haar dochter en alle buurtkinderen. Ze waren erg blij om mij te zien en dat deed me goed. Na wat gepraat te hebben vertelde ik de twee dat ik met ze wilde lunchen. Ze hadden die dag nog niks anders op dan thee dus dat wilde ze wel. Ik nam ze mee naar een visrestaurant bij het meer. Ze hadden beide nog nooit het meer gezien terwijl ze al heel hun leven in Kisumu wonen. Dat vond ik echt apart maar ze komen vaak niet verder dan de wijk waar ze wonen. Ook om daar te komen met de tuktuk moesten we langs een zandweg vol gaten. Ik vind het nog steeds wel grappig eigenlijk. Ik ben ook blij dat ik niet wagen ziek ben.
Bij het restaurant hebben we heerlijk gegeten met z’n drieën. We kregen een hele Tilapia met ugali en sukumawiki. De twee dames genoten met volle teugen, Jane’s dochter had nog nooit vis gegeten. Dat is simpelweg gewoon te duur. Dus ik was blij ze te kunnen verblijden, zelf vond ik het ook heerlijk. We hebben heel de middag daar gezeten en gerelaxt. Toen ik terug kwam in het resourt was ik erg moe en viel in slaap. Die dag had ik zoveel gezien en gedaan dat ik s avonds besloot niet meer weg te gaan en lekker in het hotel te blijven. Na twee avonden laat op te zijn gebleven leek me dat ook wel verstandig.

Woensdag 4 juli:

Vandaag stond ik lekker op tijd op want ik was vroeg gaan slapen. Het restaurant zat toen wel vrij vol en daar werd ik minder vrolijk van. Ik ben namelijk niet echt een ochtendmens en al die drukke mensen maakte mijn ochtend niet echt beter. Maar goed dat kan gebeuren. Na het ontbijt heb ik Millicent gebeld, dat is mijn coach van twee jaar geleden. Ik wilde namelijk graag naar mijn oude stage school gaan kijken. Dus zo gezegd zo gedaan, ik belde Sammy en zou er om tien uur zijn. Sammy zei nee sorry ik moet iemand anders ophalen maar ik stuur wel iemand. Ook prima als ik maar werd opgehaald. Maar na een half uur was er nog niemand. Ik had Milli al gebeld en zij op haar buurt Sammy weer. Dus Sammy belde sorry maar hij komt er aan. Nou uiteindelijk kwam er iemand we die niet echt goed Engels sprak maar goed dat maakte nog niet uit. Dus hij vroeg waar moet je heen, ik zei de Golden Elites school. Oke zei hij. Dus we gingen op weg. Op een gegevenmoment zei hij “where do we need to go now?” Ik dacht is dit serieus. Die man wist de weg niet en vroeg aan mij of ik de weg even kon vertellen. Dat vond ik echt heel raar en ik snapte niet dat Sammy zo iemand kon sturen. Gelukkig waren we op een punt waar ik de weg wist en ik wees hem de weg. Eerst stopte hij nog bij panda’s paradise, maar ik zei dat ik daar niet moest zijn. Eindelijk kwam ik bij de school aan waar Milli al op me wachtte. We wachtte in de kamer van het schoolhoofd tot ze tijd had. Ik kwam binnen en ze begon meteen te stralen. Ze kende me nog alleen mijn naam helaas niet, maar dat is normaal hier omdat ik een moeilijke naam heb. Ze was erg blij me te zien en ik werd overladen met complimenten. Daarna was het tijd om terug te gaan naar de klassen waar ik les aan had gegeven. En iedereen weer te ontmoeten. Helaas waren de meeste leraren die ik kende weg. Gelukkig was Sylvia de lerares waar ik stage bij liep er nog wel. We gingen daarom ook eerst naar haar toe. Ze herkende me meteen en wist ook mijn naam nog. Het was echt een super ontmoeting. Ze gaf nog steeds aan klas 4 les maar de klas 4 van toen zijn nu klas 6. De leerlingen waren verspreid over twee klassen. We gingen ze beide bezoeken. De leerlingen herkende mij nog en riepen meteen teacher Lisanne. Ze kende ook nog delen van mijn liedjes, echt heel leuk om te zien. Helaas kon ik niet heel lang in de klas blijven want ze waren bezig met de lessen. Maar ik beloofde een keer terug te komen, rond een uur of vier want dan is het games en mogen ze vrij spelen en dan kan ik mooi met ze praten. Ze waren zo gegroeid echt heel leuk om te zien. Daarna heb ik nog een tijd met Sylvia gepraat wat erg gezellig was. Er is ook veel verandert, de school heeft veel geld en veel nieuwe middelen zoals, een bus, een computerlokaal en het plein heeft nu stenen in plaats van stof. Na het praten hebben we afgesproken elkaar nog te zien, we gaan dan samen zwemmen samen met haar kind. Die is nu ook twee. Toen ik terug liep naar het schoolhoofd en Milli vroeg ik me af hoe het met de kleuterjuf was, daar heb ik namelijk ook mee samengewerkt. Zij werkte er ook nog dus dat was erg leuk. Ze vond het geweldig om me weer te zien. Ook heb ik het zoontje van het schoolhoofd nog gezien. Echt grappig hoe ook hij gegroeid is. Hij zit nu zelfs al in de eerste klas. Het was een erg leuk bezoek en ik heb nu al weer zin om terug te gaan.
Na het bezoek ging ik shoppen met Milli, dit omdat ik zo slim was geen setjes in te pakken. Nu heb ik wel veel kleren bij maar ze passen niet bij elkaar. Dat is niet echt heel erg slim. We konden helaas niet echt iets vinden. Dat was wel jammer. Wel was het erg gezellig. Ook ben ik voorgesteld aan een vriendin van Milli die erg aardig was. Ze wilde van alles met me gaan doen en ze was echt heel aardig. Zij heeft me ook aan een pikipiki gekoppeld. Ik was het namelijk zat om steeds op Sammy te moeten wachten en geen vrijheid te hebben. Daarbij is Sammy duurder dan een motor dus vandaar. Nu heb ik een betrouwbaar iemand die me overdag kan vervoeren. Ik heb hem s middags meteen gebeld want mijn tas was klaar op de Massai markt. Daar heb ik mijn tas gehaald en nog twee souvenirs. Ik had verder niet zo veel zin om er lang te blijven dus belde ik Sammy die me terug bracht. Daarna wat gerelaxt en s avonds naar de Duke of Breeze gegaan. Niels en Hester, een stel dat ik had ontmoet was er ook voor het laatst want zij gaan nu rond trekken. Het was erg gezellig en ook Jordi was er, een half Spaans half Zwitserse jonge die in de UK studeert. We hebben wat gegeten en gepraat en daarna gingen Niels en Hester weg. Ondertussen was er een nieuw iemand bij komen zitten, ook uit Nederland. Wij bleven samen over en hebben gezellig gepraat. Vervolgens samen Sammy gebeld en gezamenlijk terug gegaan want ze zit vlak bij mijn hotel.

Donderdag 5 juli.

Vandaag ging ik de zoon van Jane op zoeken op zijn school, dus moest ik op tijd op staan. We spraken af bij de Tuskys omdat we dan eerst boodschappen konden doen voor de jongen. Ik had geen zin om te wachten tot iemand me kwam ophalen dus ging ik buiten de poort staan en vroeg aan de bewaker een goede fiets aan te houden. Hij hielp me aan een betrouwbaar iemand en zo ging ik achter op de fiets door de stad. Echt super grappig om de dingen te doen die je in Nederland niet hebt. Ik werd niet opgelicht en daarom gaf ik hem tien cent extra. Hier is dat veel.
In de Tuskys wachtte ik op Jane. Ze kwam samen met haar buurmeisje en we deden boodschappen. Daarna gingen we in de matatu. Ik met het meisje op mijn schoot. Op het begin was het nog prima maar uiteindelijk zat het busje best vol. Maar nog niet zo erg dat het ongemakkelijk was. We reden ongeveer veertig minuten. Toen we aankwamen bij de school. Daar moesten we wachten en ons melden. Na lang wachten mocht ik betalen. Voor het laatste deel van het jaar. Daarna was het thee tijd en kwam de Victor naar ons toe. Hij bedankte me een aantal keer omdat hij zo blij was dat hij door mij naar school kon. Ik heb wat foto’s samen met zijn moeder gemaakt en toen gingen we weer weg. Er kwam een matatu langs die helemaal vol zat. Maar nooit te vol voor een mzungu. Dus werden we er bij gepropt. Ik eerst met het kind die door mij haar hoofd stootte en begon te huilen. Er werd iets tegen haar gezegd over mij en toen was ze meten stil. Ik zat echt voor geen meter, echt geplet er zaten wel twintig mensen in een busje voor 9. Ik voelde me daar niet echt fijn aangezien er over mij gepraat werd en gelachen. Ik hoorde namelijk mzungu en wat over Europese landen. Tegen Jane werd ookk van alles over mij gezegd. Ook werd ik opgelicht want ik kreeg geen wisselgeld terug. Ik werd daar echt niet vrolijk van en stapte snel uit bij de Tuskys. Jane was al uitgestapt bij haar huis. Daar ging ik even bijkomen en lunchen. Daarna heb ik wat boodschappen gedaan en alvast mijn koffer in gepakt. Morgen ga ik namelijk naar Rangala om de school te bezoeken en zaterdag ga ik naar de school van Jecinter, de dochter van een vrouw die ik twee jaar geleden heb ontmoet. Milli houd mijn koffer bij zodat ik die niet mee hoef te nemen. Dat is te veel gesjouw. Bij Milli heb ik wat tv gekeken met haar zoon en een vriend van haar zoon. Terwijl zij en Liam gingen koken. Erg gezellig vooral de vriend van de zoon van Milli was erg aardig. We hebben veel gepraat over de verschillen in Kenia en Nederland en ook over de krant die hij las. Er was een foto in de krant over de weg naar Nairobi en de andere kant op naar Mombassa. De weg naar Mombassa was helemaal leeg terwijl de weg naar Nairobi helemaal vast stond. Dit door aanslagen die er dreigen. Er zijn hier in Kenia meerdere maatregelen getroffen zoals extra beveiliging. Maat in Kisumu komen ze niet, dus wees maar niet bezorgd daar. Het is bijna hetzelfde als de aanslagen in Spanje en dat wij in Nederland zitten. Het is namelijk heel ver weg. Het eten was erg goed. Pasta, kip met kaas en champignons en salade. Dat laatste was niet zo goed voor mij. Ik durfde namelijk niet te zeggen dat ik allergisch ben voor tomaten en die zaten er in. Ik at dus gewoon en dat had ik beter niet kunnen doen. Iets ging niet goed en ik voelde me helemaal niet lekker worden. Gelukkig was het snel over en kon ik de rest van het eten op eten. Iedereen helemaal bezorgd. Dat was wel vervelend maar goed ik kon er niks aan doen. Na nog als toetje cheese cake gegeten te hebben ben ik terug gebracht. S avonds besloot ik toch om nog even naar de Duke of Breeze te gaan. Het was zoals altijd erg gezellig en ik heb wat met Jordi gepraat. Ook heb ik een heerlijke vanille / Amarula milkshake op. Echt super lekker dat moeten ze in Nederland ook maken. En wie weet zet ik dat wel op, het is het gat in de markt, milkshakes met alcohol.
Het werd almaar later en uiteindelijk deden ze de deur dicht omdat een stel gekke Engelsen terug zou komen. Daar hadden ze geen zin in dus sloten ze eerder. Uiteindelijk waren alleen Jordi en ik over met het barpersoneel. Toch wel grappig wie had ooit gedacht dat ik zou sluiten. We hebben op facebook foto’s gekeken en het was echt super! Na dat alles gesloten was gingen we via de nooduitgang weg. Het was super.

Vrijdag 6 juli:

De verjaardag van mijn vriendje, helaas ben ik dan wel in Kenia maar goed er komen er nog zoveel en ik zal er vanavond een op drinken! Gefeliciteerd lieverd!
Dit doe ik in de Duke of Breeze. Ik heb besloten om het iets rustiger aan te doen aangezien ik hier drie weken zit. Ik hoef in die drie weken natuurlijk niet alles meteen te zien. Dus ik ga morgen ochtend naar Rangala en dan naar de school van Jecinter. Zondag ochtend ga ik dan weer terug zodat ik met Sylvia kan afspreken in de middag. Dat lijkt me beter. Dan ga ik van de week wel naar Rangala voor de school. Vandaag wordt dus een rustig dagje. Met vanavond de disco bij de Duke of Breeze. Ik ben benieuwd! Dat was het voor dit keer. Na het weekend komt er vast weer een nieuw verslag! Dan zit ik ook in Panda’s Paradise de plek waar ik twee jaar geleden ook zat. Toen ik Dorothy de eigenaresse aan de telefoon had vroeg ze namelijk of ik daar niet terug wilde komen. Dat wilde ik wel want daar zit ik veel meer in de buurt van een leuke wijk. Nu kan ik niet echt iets doen zonder vervoer. Dan kan ik in ieder geval naar mijn oude stage, of gewoon een rondje lopen. Overdag dan want ook s avonds kan dat daar natuurlijk niet. Het leuke is dat ik ook nog eens in een van de kamers van onze groep. Ja in Canadian Room wat de kamer was van Debby. Ik heb er veel zin in! Iedereen fijn weekend en tot het volgende verslag!